Wśród technik produkcji perfum niszowych destylacja jest jedną z najstarszych metod obróbki surowców. Dziś nadal jest szeroko stosowany w tradycyjnym przemyśle perfumeryjnym. Destylacja opiera się na zdolności pary do wychwytywania olejków eterycznych. Konkretnie, surowiec do destylacji (płatki, nasiona, korzenie…) jest umieszczany na perforowanych tacach we wciąż wypełnionym wrzącą wodą. Podczas podnoszenia para nasycana jest zapachowymi składnikami surowca. Wyekstrahowana esencja jest odzyskiwana w skraplaczu, a następnie w separatorze. Woda oddziela się od elementów zapachowych przez dekantację, a olejki eteryczne można następnie zebrać i wykorzystać. Proces wydobycia pojawił się w XVIII wieku i nadal jest powszechnie stosowany. Metoda na perfumy niszowe odbywa się w kilku etapach i polega na rozpuszczeniu surowca roślinnego w rozpuszczalniku, który następnie pozwalamy odparować. Podobnie jak pralka, rośliny zanurzone są w stalowym zbiorniku zwanym „ekstraktorem”. Są one następnie poddawane kolejnym płukaniom rozpuszczalnikami organicznymi (etanolem lub heksanem), które wypełniają ich zapachem. Zapachowy rozpuszczalnik jest gotowany. Gdy odparowuje, ponieważ rozpuszczalnik jest bardziej lotny niż materiał wyekstrahowany z roślin, wytwarza tłuszcz: silnie pachnącą woskową substancję zwaną „betonem” w przypadku kwiatów i „żywicą” w przypadku suchych materiałów (korzenie, pianki). Po kilkukrotnym myciu alkoholem i kilku oblodzeniach oczyszczony beton staje się absolutem. Urodzona na Sycylii metoda ta jest stosowana tylko na owocach cytrusowych (rodzina węchowa Hesperydów). Wyciskanie na zimno lub tłoczenie na zimno pozwala odzyskać olejki eteryczne znajdujące się w ich skórce dzięki czemu perfumy niszowe są tak trwałe. Skórka jest oddzielana od owocu, nakłuwana wieloma drobnymi otworami i prasowana mechanicznie. Ten proces tworzenia zapachów takich jak perfumy niszowe zapewnia mieszankę pachnącego oleju i wody. Filtracja tego ekstraktu w końcu umożliwia oddzielenie wodnych części olejków eterycznych.